Śluby humanistyczne są praktykowane w wielu krajach zachodnich, udzielane są przez mistrzów ceremonii wyznaczonych przez organizację humanistyczną. Najpopularniejsze są w Wielkiej Brytanii, USA, Skandynawii, Holandii, Belgii, Kanadzie, Australii.

W Polsce pierwszy ślub humanistyczny miał miejsce 9 grudnia 2007, zorganizowany przy udziale przedstawicielki Szkockiego Towarzystwa Humanistycznego, którego ceremonie małżeńskie są uznawane przez prawo cywilne. Ślubów humanistycznych w Polsce udziela Polskie Stowarzyszenie Racjonalistów, organizacja należąca do światowego ruchu humanistycznego.

Ślub humanistyczny jest opcją dla humanistów. Płeć małżonków nie jest istotna, gdyż prokreacja nie jest głównym celem ślubu humanistycznego.

Jeśli idzie o status prawny takich ślubów, to jest on obecnie identyczny jak status ślubu kościelnego do 1998 r. czyli do czasu wprowadzenia instytucji tzw. małżeństwa konkordatowego. Jest to tzw. ceremonia przejścia, rozumiana jako wydarzenie społeczne i wspólnotowe. Ślub taki oczywiście może się wiązać z odwiedzeniem urzędu stanu cywilnego tego samego dnia, ale nie musi. Niektórzy mogą chcieć węzeł małżeński uzupełnić cywilnym od razu, albo mogą nie mieć takiego życzenia. W niektórych krajach wspólnoty humanistyczne zabiegają o związanie z ślubem humanistycznym automatycznego węzła cywilnoprawnego, i w części takie konsekwencje cywilnoprawne śluby humanistyczne posiadają (np. w Norwegii, USA     czy Szkocji), w innych np. organizowane są w urzędach stanu cywilnego bezpośrednio po ślubie cywilnym.

Czym RÓŻNI SIĘ ślub humanistyczny  od cywilnego?

1. Ślub cywilny jest jedynie formalizacją węzła z delikatnym odcieniem ceremoniału, nie jest natomiast — z antropologicznego punktu widzenia - klasyczną ceremonią odciskającą w psychice uczestników pewien doniosły fakt wiążący się z fundamentalną zmianą w życiu jednostek. Stąd też wielu niewierzących woli pozostać w Kościele dla samego rytuału ślubnego – obcego im światopoglądowo — niż pozbawiać się go, gdyż ślub cywilny nie jest alternatywą dla ślubu kościelnego. Dla bardzo wielu osób ceremonia cywilna jest zbyt płytka, by zadowalała ich estetycznie i emocjonalnie. Dopiero ślub humanistyczny jest taką alternatywą.

2. Ślub cywilny jest nie tylko płytki, ale i bardzo szablonowy. Ślub humanistyczny jest całkowicie nieszablonowy. Można w nim    w pełni wyrazić swoją osobowość i pragnienie takiej a nie innej estetyki. Ceremonia ma być dopasowana do potrzeb głównych jej aktorów, nie zaś aktorzy podporządkowani ceremonii. Oczywiście najważniejszym elementem tej personalizacji jest przysięga. Całkowicie nieszablonowa. Młodzi sami ustalają do czego się wzajem siebie zobowiązują.

3. Ślub cywilny jest w zasadzie wyprany z treści ideowych. Natomiast humanistyczny, jak nazwa wskazuje, związany jest z humanizmem. Człowiek i ludzkie wartości umieszczone są tutaj w centrum. Człowiek jednak nie abstrakcyjny, mityczny, lecz konkretny. Z jego systemem konkretnych wartości, bagażem doświadczeń i pragnień. Czym jest humanizm?

Nie jest więc ślub humanistyczny żadną próbą kreowania jakiejś konkurencji czy alternatywy dla cywilnego.

NA CZYM POLEGA                                   ślub humanistyczny?

Państwo młodzi wspólnie z celebransem ustalają jakie elementy chcieliby zawrzeć w ceremonii tego szczególnego dla nich dnia. Dobierają razem słowa, muzykę, gesty i symbolikę za pośrednictwem której chcieliby powiedzieć sobie i nam o relacji jaka ich łączy.

Ślub jest humanistyczny, bo wszystko jest skierowane na człowieka. Za pośrednictwem ślubu humanistycznego dwoje ludzi komunikuje wspólnocie społecznej swój INDYWIDUALIZM. Wyrażają w niej swoją własną estetykę, swoje poglądy i pragnienia. To może być coś śmiertelnie patetycznego lub ekstrawagancko humorystycznego. Ceremonie humanistyczne mogą rozśmieszać, szokować i zachwycać. Oddziaływają na emocje i rozum. Ich kształt jest zawsze kwestią gustu młodej pary, który oczywiście nie zawsze musi być gustem wszystkich zebranych.

Przygotowanie ślubu humanistycznego

FAQ - często zadawane pytania         Formularz zgłoszeniowy